Casting is het stomste deel van het maakproces, maar wel belangrijk om te doen natuurlijk. Om er transparant over te zijn staat hier uitgelegd hoe het in zijn werk gaat en waarop afwegingen zijn gebaseerd.

Hoe wordt er gecast? We lezen de tekst hardop, de regisseur luistert naar intonatie en vormt zich een beeld van de rolverdeling: het grotere plaatje. Hoe een kind leest kan e.e.a. zeggen over zaken als  inleving, intonatie en werkconcentratie.
Top 3: kinderen geven daarna de top 3 op van favoriete rollen. Daarmee gaat de regisseur het plaatje verder invullen en schuift zo lang tot zoveel mogelijk kinderen een rol uit de eigen top 3 hebben.
Waarom lukt dat niet bij ieder kind? Sommige rollen liggen iets minder in focus omdat er niet direct een beeld bij is, dit zegt niets over of het een leuke rol is. Kinderen kiezen vaak rollen uit dezelfde rolgroep en dan wordt het onmogelijk om iedereen iets uit de top 3 te geven.
Hoe weeg je dat af? Soms is dat een Salomonsoordeel of gaat (wanneer er twee kinderen voor één rol gaan) die rol naar een kind dat de vorige keer niet een rol uit de top 3 kon krijgen. Ook hebben kinderen soms weinig zicht op de eigen spelkwaliteiten en is het nog niet klaar om een bepaalde rol te dragen. Dan bescherm ik het kind door die rol juist niet toe te kennen. Overwegend omdat ik de kans op een succeservaring voor iedere speler zo groot mogelijk wil maken.
Mogen kinderen ruilen? Ja hoor, maar dan wel in de eerste drie repetitieweken en in overleg met de regisseur.

Samengevat: casting is een mix van affiniteit met de rol (top 3), kwaliteit (spel/leeskwaliteit en werkconcentratie) en noodlot (de puzzel met de voorkeuren van andere spelers).

Help, mijn kind is teleurgesteld.
Het is wel normaal dat kinderen enthousiast worden van rollen waar ze zich aan verbonden voelen, en dat is vaak de hoofdpersoon omdat je je daarmee identificeert. Dat wil niet automatisch zeggen dat je binnen een team spelers ook de meest handige keuze daarvoor bent.
Krijg je een rol waarmee je niet meteen een klik hebt dan wil dat niet zeggen dat die rol niet fantastisch voor je kan uitpakken. De ervaring leert dat de teleurstelling afneemt/verdwijnt tijdens de eerste repetities, vooral omdat ieder kind de rol voor het belangrijkste deel zelf invulling mag geven waardoor die affiniteit alsnog komt. Alles gaat in overleg en overal is over te praten (teksten mogen hier en daar veranderd, kostuum mag ter discussie enzovoorts), oftewel: jouw plezier staat centraal en we maken je rol zo dat jij een leuke tijd hebt bij Lunettentoneel.