Nee eigenlijk niet, de mate van griezeligheid wordt namelijk gevoed door wat je niet ziet (inzoomen waardoor je niet weet waar het kwaad vandaan komt) en in het theater ben je altijd uitgezoomd (je ziet als kijker het hele ‘beeld’).

Wat wel kan is een toneelonderzoek naar dat kwaad, in verschillende vormen kun je griezeleffecten oproepen maar die zullen dus vet veel minder eng zijn dan op videobeeld. En bloedeffecten waar een aantal zich op verheugen tja… het kan maar ook dat ziet er op toneel echt vet anders uit.

Een paar soorten griezelthema’s.
1 Suspence: je weet dat er iets aan de hand is maar niet wat.
2 Monster: zoals weerwolf of anderszins creepy shit.
3 Sektarisch: iemand komt als nieuweling en blijkt in heavy sektegedoe te belanden.
4 Slasher: psychopathische moordenaar slacht tienertjes af.
5 Bovennatuurlijk: in een oud huis oid zijn creepy geluiden, wtf is er aan de hand en hoe word je het de baas.
6 Dom: geestenoproepen loopt compleet uit de hand.

Mij kennende wordt het sws iets met dikke humor (van griezelen word ik bang, daarnaast weet ik dat het niet te doen is om dit serieus aan te pakken want het kan allemaal niet). Mijn gedachten gaan uit naar een Amerikaanse high school setting waarin 3 losse verhalen plaatsvinden: met alledrie andere hoofdpersonen, die drie verhalen zouden in het vierde verhaal bij elkaar kunnen komen en ontknopen. Met humor en (okee) filmbloed.